Dag 5: Hurricane Charley en Conchi

Terwijl het thuisfront zich klaarmaakt voor een bezoek van de heel zware orkaan Charley (hopelijk is hij tegen de tijd, dat hij over Vienna komt al een tropische storm!), genoten wij hier van een prachtige zonovergoten dag.

Saskia was gisteren wat verbrand, dus besloten we vandaag wat minder in de zon te zijn.

Kai en ik hebben van ons hotel helemaal naar Arashi strand gelopen, ongeveer 7 kilometer. Dit is zo'n leuke wandeling langs het strand. Eerst kom je langs alle grote resorts met hun watersporten en bars. Daarna loop je langs Hadicurari, het vissersgebiedje. Daar liggen de kleurigste vissersbootjes voor anker en de pelikanen vinden de steiger fijn om op te rusten, dus je kunt heel dicht bij ze komen.

Even verderop zagen we de verse vangst van de dag op een tafeltje liggen. Op de terugweg waren ze bezig die schoon te maken. Het waren twee gigantische vissen, maar welk soort weet ik niet.

Het volgende stukje strand biedt veel schelpen. Best vreemd, want het water is er ontzettend rustig. Boven het water steekt een scheepswrak uit.

Na onze wandeling zijn we naar Oranjestad gegaan om bij het "koe" cafe, Eetcafe The Paddock, te gaan lunchen. Er waren twee serveersters, waarvan er een supervriendelijk was en de ander een stuurse dame en gooide me zowat een stapel menu's toe, toen ik om een Nederlandstalig menu vroeg! Natuurlijk kon zij niet weten, hoe speciaal het voor mij is Nederlands te spreken en lezen, maar iets vriendelijker had wel gemogen. Het smaakte in ieder geval goed en de kinderen waren dolblij weer eens een kroket te kunnen eten! Het viel ons ook op, dat die kroket op het Engelstalige menu ontbrak!

Vorig jaar waren we naar de "Conchi" (een groot natuurlijk "zwembad", dat tussen het wilde water van de oostkust is uitgesleten, gereden over grote keien, die onze band deed klappen. Maar de Hertz mevrouw vertelde ons, dat we het best nog eens konden proberen, maar dan over een andere weg.

We hebben kilometers over onverharde wegen gereden, maar kwamen telkens op wegen uit, waar gemotoriseerd verkeer niet mocht. Uiteindelijk hebben we precies dezelfde weg als vorig jaar gereden. Gelukkig dit keer zonder bandproblemen.

Het was enorm de moeite waard, want behalve de bandenpech was het "zwembad" vorig jaar ook nog eens gesloten, waardoor we er niet in konden. Dit keer was het wel open en hebben we ademloos (bij wijze van spreken dan) gesnorkeld! De mooiste koralen en vissen zagen we en zelfs een mureen (gelukkig een kleintje)!

We kwamen er pas om 4 uur aan, dus hadden maar een uurtje voor het helemaal in de schaduw lag en er dus weinig meer te zien was. Ook kwam het tij binnen en dat was goed te merken! Jeetje, wat een kracht heeft de zee daar!

Na gedoucht te hebben aten we bij Pago Pago in het Wyndham hotel twee deuren verderop. Dit is ook een heel mooi hotel, misschien iets voor onze volgende keer Aruba. Het restaurant had lekker eten, maar de bediening liet heel veel te wensen over en de prijs was ook overdreven hoog.

Vanavond hebben we verder de openingsceremonie van de Olympische Spelen gezien. Ik vond het leuk om te zien hoe alle drie de kinderen per se op wilden blijven om de Nederlandse athleten langs te zien komen!